Website Fons Burger, activist, author, journalist and entrepreneur

Hoe we de komende eeuw overleven

Dat is de ondertitel van de nieuwe ideeën-roman van Fons Burger.

Het is 2125. Max Bloemendaal ontwaakt na honderd jaar uit de Coma Superviviente, een kunstmatige winterslaap die hem niet veel ouder na honderd jaar laat terugkeren in een veranderde wereld. Max ontdekt dat de mensheid na een rampzalige eeuw van oorlog, klimaatrampen en pandemieën een toekomst heeft die niemand zich had kunnen voorstellen. Hij gaat op zoek waar hij was gebleven: Wie is er verantwoordelijk voor het verdwijnen van zijn vrouw, de natuurkundige en activiste Felice Ricci.

Bij het uitkomen van 2125, de winterslaper, brengt uitgeverij Difbooks ook nog twee andere boeken van Burger uit in het Engels. Ze zijn met name gericht op het groeiende aantal jongere lezers die elkaar onder de #booktok op de sociale media treffen.

De eerder onder pseudoniem verschenen roman Tephran, geschikt voor lezers van 14 tot 80 vermeldt dit op de achterflap.

Deep within the volcano on the island of Tephran is a strange and powerful force. It’s guarded by the mysterious Karonquin, who live in the forbidden region beyond the Endless Barrier. The evil Minister of Science is prepared to do anything to gain control of this Blue Radiance. Tara is the daughter of a poor factory worker and Dado is the son of the secretary to the Minister of Order. Beyond the Endless Barrier is where their incredible story begins.

De spannende thriller Wall of Fame gaat over fraude, moord en brandstichting in de wereld van de popindustrie. De achterflap vermeldt:

Jens Jameson writes books about pop music. The famous singer Brigitte Friends asks him to write her biography, though her real goal is to find her father. Jens’s search begins in the Netherlands, where he meets reporter Esther Lejeune. She is investigating the death of a rock ‘n’ roll singer. Together they are confronted with fraud, blackmail and murder.

A deadly thriller about the international music industry and high finance.

Informatie
Columns

Het duivelse dilemma rond Twitter en Trump

De echte werking en hoe die elke dag steeds weer een graadje erger wordt, weten ze alleen in Silicon Valley.

TrumpEen duivels dilemma. Mogen bedrijven als Twitter, Google en Facebook vrije informatie censureren? Natuurlijk zijn we het er over eens als een volslagen losgeslagen president van de VS aanzet tot een coup in een eens zo stabiele wereldmacht. En als die de sociale media gebruikt om het gepeupel met een IQ van een bermpaal zo op te hitsen dat ze een symbolische gooi naar de macht doen. Maar uiteraard rijst altijd de vraag: als dit het begin is waar eindigt het dan?
En vervolgens zien we dan ook dat de leider van Duitsland – waar het door hitsende media een kleine negentig jaar geleden ook behoorlijk misliep – het moet opnemen voor een gevaarlijke gek als Trump. Merkel plaatst haar vraagtekens bij het verwijderen van de sociale media-accounts van Trump. Maar ze vindt ook dat er iets moet gebeuren aan de ongebreidelde macht van Big Tech.

Eigenlijk hebben we – met het Trump-incident – alleen maar te maken met een oppervlakkige uitwas van een fenomeen dat al decennia een bedreiging vormt voor onze democratie. Een duivels dilemma dat al veel eerder onder een vergrootglas had moeten liggen bij ons huidig bestuur. Want er zijn steeds minder mensen die nog geloven dat er vrijheid van meningsuiting is op de sociale media. Logaritmes bepalen wat we wel of niet te horen krijgen. Logaritmes ie ervoor zorgen dat we te zien krijgen wat we willen zien. Als je een afwijkende mening hebt kun je nog beter op een zeepkist in de hoek van een park gaan staan dan die op een sociaal mediakanaal te posten. Als je tenminste niet alleen voor eigen parochie wilt preken. . Zo blijven we op de sociale media allemaal veilig in onze eigen bubbel. En de bubbel die de meeste advertentie-inkomsten oplevert wordt het grootst en bepaalt wie er in de echte wereld het meest aandacht krijgt, en daarmee de macht.

Ik heb 1500 ‘vrienden’ op Facebook en druk regelmatig op de knop onderaan dit bericht om mijn columns met hen te delen. Ik heb niet de illusie dat mijn pennenvrucht bij veel van hen terecht komt. Dat wordt noch door hen, noch door mij bepaald. Misschien als ik bereid ben om er een marketingbudget voor vrij te maken en mijn berichten betaald te pushen, maar dan word je meer een verkoper van je eigen koekjes.

Hoe het precies allemaal werkt? Daar zijn talloze boeken en artikelen over verschenen en onderzoeken naar gedaan, maar de echte werking en hoe die elke dag steeds weer een graadje erger wordt, weten ze alleen in Silicon Valley. Natuurlijk zijn er in de slipstream talloze specialisten die zichzelf verkopen om in die wapenwedloop mee te kunnen. SEO-techneuten, internetmarketeers, content-managers en botprogrammeurs zorgen dat de mensen met het meeste geld veel mensen kunnen bereiken met hun boodschap.

Is het nog te stoppen? Dat zal best moeilijk worden, hoewel Angela er nog goede hoop op heeft. Er zijn twee essentiële dingen voor nodig die bijna niet meer uit dit systeem te bannen zijn. Enerzijds het waarborgen van de eigen vrije keuze door wie je welke informatie krijgt voorgeschoteld en anderzijds door de berichtenstroom te onderwerpen aan wetgeving die ook van toepassing is op klassieke media.

Een minuut voor twaalf: stop haat zaaien en fake news.

#Trump #Twitter #Merkel #BigTech


HET GEMISTE JAAROVERZICHT

Het gemiste jaaroverzicht

Column: Toen ik in het nieuwe jaar in Ouddorp langs het Noorzeestrand liep, zag ik de eerste tekenen van de stijgende zeespiegel.

Wat hadden we voor jaaroverzicht gehad als er geen virus was geweest? Als corona, dat nu ongeveer 85% van al het dagelijks nieuws vult, in een stad in China was blijven hangen?

Hoewel de meeste mensen behoorlijk coronanieuws-moe zijn was het jaaroverzicht zonder corona niet veel vrolijker geweest. Het was namelijk ook een rampjaar door het klimaat. Ik zal het kort samenvatten, want er zijn weinig mensen die nog meer ellende willen horen. Het begon met bosbranden in Australië en de Amazone, waardoor grote en droge gebieden op onze planeet in as werden gelegd. In april hoorden we dat het Great Barrier Reef door de opwarming van de zee, de verzuring van het water en de extreme weersomstandigheden, aan het verbleken is. De nekslag voor de visstand, en daarmee de hele voedselketen. In juli stroomde meer dan een-derde van Bangladesh onder water. In augustus ging een groot deel van Californië in rook op dankzij enorme bosbranden. We hadden een recordaantal tyfoons, orkanen en andere extreme weersuitspattingen. Het warmste jaar ooit, waarin het record aan temperatuurverschil van meer dan honderd graden werd gemeten. Met als sluitstuk dat de coronamaatregelen nauwelijks invloed hebben gehad op de klimaatverandering, volgens onderzoekers in de Guardian.

Een van onze kinderen verklaarde de stress van de millennials. “Jullie hebben een grote zooi van de wereld gemaakt. De aarde naar de knoppen geholpen. Grote ongelijkheid tussen mensen veroorzaakt. En wij mogen het oplossen.”

Nou klagen kinderen natuurlijk altijd. En vooralsnog zitten mijn kinderen er allemaal best goed bij in vergelijking met – pakweg – 99% van de andere 7 miljard mensen op deze aardkloot.

Maar in de kern hebben ze gelijk.

We kunnen ons enorm druk maken over het feit dat er inmiddels in een jaar tijd minimaal 2,5 miljoen mensen te vroeg zijn doodgegaan door het virus. Maar wereldwijd sterft een honderdvoud daarvan te vroeg door honger, armoede, klimaatverandering en gebrekkige medische voorzieningen. Heel veel mensen zouden gered kunnen worden als er ook zo’n “deltaplan” zou komen als voor Covid19. Bovendien, als we niet snel ingrijpen dan zal over een jaar of tien de planeet pas echt terugslaan en op een wijze waarbij corona niet meer dan een voorbijgaand griepje lijkt.

Soms hoop je dat je overdrijft. Maar toen ik in het nieuwe jaar in Ouddorp langs het Noorzeestrand liep, zag ik de eerste tekenen van de stijgende zeespiegel. Het duin was tot op zeker twaalf meter hoogte half weggeslagen. Oké, Trump is weg en Rutte gaat de verkiezingen in met klimaat als belangrijkste partijpunt. Dat stemt positief maar of de verstokte oude garde het voor elkaar gaat krijgen is twijfelachtig.

Mijn hoop is inderdaad gevestigd op onze kinderen. Als wij ouders – de boomers – misschien in 2030 door de Covid20 t/m 29 zijn gedecimeerd, krijgen ze de ruimte om het echt op te lossen. Als wij eenmaal het veld ruimen gloort er hoop.

Een minuut voor twaalf: een gelukkig 2021.


Boeren weg, miljoen huizen bouwen, natuur terug

Hoe vaak krijg ik niet te horen: Wat is dan de oplossing? Ik kan me herinneren dat ik toen ik in de jaren zestig mijn eerste actiegroep had, ook altijd werd geconfronteerd met de vraag: Wat is dan je alternatief? Morrend begonnen we dan als tieners en twintigers te verzinnen hoe de wereld er uit moest zien. Vaak verzandden we in ‘het socialisme’ of ‘communisme’ hoewel ik daar als anarchist nooit veel in zag.

Wat is dan de oplossing? Tegenwoordig zijn er voor elk wereldprobleem meerdere alternatieven in omloop die in theorie een perfecte oplossing bieden. Ik zal een voorbeeld noemen dat niet één maar meteen een stuk of wat problemen in ons land oplost. Het komt van Iman Stratenus en Folef van Nispen achter de website natuurrijknederland. Een soort deltaplan voor Nederland. Het idee is simpel. Maak de helft van Nederland natuurgebied. Koop het grootste deel van de boeren uit. Die kunnen nu alleen met subsidie overleven terwijl 75% van wat ze aan voedsel verbouwen naar het buitenland wordt geëxporteerd. Nu is Nederland voor 66% landbouwgrond, 19% is bebouwd en slechts 15% is natuur. Slechts een paar procent van de werkgelegenheid en welvaart wordt gegenereerd op twee-derde van onze grond.

De mannen hebben alles doorgerekend. De 100 miljard die het uitkopen van de boeren op 1,2 miljoen hectares kost kan worden terugverdiend door een gedeelte van de grond te bestemmen als bouwgrond (winst een paar honderd euro per vierkante meter). Daar kunnen een miljoen goedkope duurzame huizen voor starters op worden gebouwd. Door de aanplant van bomen verdienen we emissierechten, we produceren biomassa voor schone energie, we krijgen een gezonder klimaat en er zijn overal natuurgebieden waar we makkelijk met anderhalve meter afstand van elkaar kunnen wandelen. Ook hoeft de grondwaterstand niet meer op de boeren te worden afgestemd. Kortom, meerdere gigantische problemen opgelost op een budget-neutrale manier.

Waarom dit soort ideeën die een nieuw soort werkgelegenheid scheppen, wereldproblemen oplossen door geen enkele partij worden omhelsd blijft een raadsel. Nee, Wiebes en Wopke willen groei met hun 20 miljard. En de kamer is volkomen verdeeld over wat het alternatief is.

Een minuut voor twaalf: omarm de alternatieven


Waarheden over Trump en Biden

Een welkome afwisseling in het nieuws dat voor 80% wordt beheersd door corona: het debat Trump-Biden. Wat het debat zelf betreft sluit ik me aan bij de termen die deskundigen eraan toedichten: een kroeggevecht, niet presidentieel waardig gekissebis, bejaarde pubers, een schande voor de USA etc. Twee dingen begonnen me steeds meer te verbazen toen ik probeerde het hele debat uit te kijken. Ten eerste dat vier jaar geleden bijna 60 miljoen Amerikanen voor een liegende labbekak hebben gestemd en (erger nog) dat hij nog steeds kans maakt om opnieuw te worden gekozen. Ten tweede hoe is het mogelijk is dat er uit alle 28 kandidaten voor de democratische kandidatuur gekozen is voor een vermoeid-ogende suffe man met de uitstraling van een pissebed.

Toen bedacht ik: dit is de tand des tijds. Ik realiseer me dat Baudet, Wilders en het foute deel van de VVD- en CDA-achterban inmiddels ook genoeg stemmen hebben om Trumpachtige toestanden in Nederland te beginnen. En dat de Klavers, Kagen, Marijnissen en Aschers net als Biden, te weinig charismatisch het sociale alternatief verdedigen. Terwijl we toch al sinds Fortuyn weten dat we het populisme niet kunnen stoppen met Melkertachtige arrogantie.

Domheid en leugens zijn het gif waar we de afgelopen twee decennia mee hebben te kampen. Kwaliteitsmedia zoals bv de NYT, CNN en de Washington Post worden weggezet als oplichters. Twitter (zonder fact check) wordt als belangrijkste medium gebruikt. De leugens en valse beweringen van Trump zijn volgens the Guardian de 20.000 gepasseerd. En nog lijken er tientallen miljoenen Amerikanen bereid om op deze gek te stemmen. Dat is de domheid. De domheid die ook in Nederland een studentikoze praatjesmaker en een geblondeerde roeptoeter een schare van volgelingen heeft bezorgd.

Maar op hen afgeven maakt ze alleen maar sterker. Het progressieve deel van Nederland leeft in een bubbel. Ik heb in mijn omgeving geen klimaatsceptici, geen mensen die ervoor zijn vluchtelingen te weren, die vinden dat de rijken nog minder belasting hoeven te betalen. Ik ken ze niet, kom ze niet tegen en ze lezen ook Joop.nl niet. Want ook ik leef in een bubbel.

Een minuut voor twaalf: bestrijdt domheid en leugens


Spijt, berouw, excuses, schei eens uit Femke Halsema

Ik heb geen spijt van het slavernijverleden. Noch berouw. En ik ga er ook mijn excuses niet voor aanbieden. Ik had een moeder die altijd wilde dat ik mijn excuus aanbood, ook als ik iets niet gedaan had of onterecht vond. Dat weigerde ik ook en kon dan rekenen op de matteklopper. Ik ga ook mijn berouw niet tonen over de holocaust, de Armeense genocide, de politionele acties in Indonesië. Allemaal verschrikkelijk maar ik was er niet bij en als ik dat wel was had ik me er (hopelijk) tegen verzet.

Ik heb wel berouw over alle cacao en chocolade die ik heb geconsumeerd die niet slaafvrij was. En alle niet-biologische katoen die ik heb gebruikt, geoogst door katoenarbeiders die over de kling zijn gejaagd op de katoenvelden en veel te jong tengevolge van de pesticiden zijn overleden. Over de T-shirts die ik vroeger te goedkoop kocht, die door kinderhandjes in sweatshops in elkaar zijn genaaid voor een dagloon van 50 dollarcent. Over het feit dat ik nog steeds vlees eet, terwijl er mensen worden afgebeuld in Afrikaanse landen om op grote plantages voer te produceren voor onze varkens. Over de palmolie die nog steeds in zoveel producten zit verstopt die ik eet, terwijl de arbeiders in de Congo op de plantages als slaven worden behandeld. Over al de houten meubels die ik heb gekocht zonder na te denken over de arbeidsomstandigheden van de arbeiders die de bomen rooien.

Ik heb spijt dat ik ooit wel eens gestemd heb. Wel op een linkse partij, maar die zijn evengoed medeverantwoordelijk voor alle (semi)slavernij waaraan we ons nog steeds schuldig maken door voor veel te weinig geld, grondstoffen, halfproducten en producten te kopen waar mensen onder mensonterende omstandigheden en een fooi voor krom hebben gelegen. Door te bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Door mee te werken aan handelsverdragen en subsidiesystemen die deze gruwelijke ongelijkheid in stand houden. Door multinationals hun gang te laten gaan met deze praktijken.

Nee, laten ze in Amsterdam maar lekker blijven discussiëren over of ze spijt hebben, misschien ook wel berouw, om vervolgens te kijken of we misschien ook wel excuses moeten aanbieden. “Die moeten dan wel betekenis krijgen,” meldt de burgermeester van 020.

Nou Femke Halsema, als u denkt dat dit soort hoofdbuigingen helpt om het huidige racisme uit te bannen en dat in de toekomst uw politie mijn zwarte kleinzoon niet meer een knie in zijn nek zet terwijl mijn blonde zoon gewoon door mag rijden, moet u maar diep buigen. In mijn opinie kunnen we beter het slavernijheden oplossen en racisme op een minder theoretische manier bestrijden.

Een minuut voor twaalf: slavernij begint bij jezelf


Bomen uitverkocht dankzij Shell, Microsoft en Easyjet

Goed nieuws voor de planeet. Alle boomplant-projecten zijn uitverkocht. Misschien zijn er links of rechts nog wat kleine bosjes in aanplant te koop, maar de markt is overdonderd door grote bedrijven. Ik werd vandaag door iemand die in die wereld zit op deze bijzondere ontwikkeling gewezen: grote bedrijven hebben de laatste jaren de weg gevonden naar het planten van bomen om CO2 tegen te gaan. Natuurlijk ook om emissie-rechten op te kopen en goede sier te maken, maar dat terzijde.

Microsoft gaat nog het verst. Ze gaan behalve hun huidige uitstoot ook de CO2 die ze in hun hele geschiedenis de lucht in hebben gespoten compenseren.

Easyjet is vorig jaar begonnen met het compenseren van de CO2 uitstoot, zonder de klant daarvoor te laten betalen. Hun klantwaardering steeg in een dag 8% (normaal jaren werk voor een marketing-afdeling).

Shell heeft miljarden bomen nodig om de uitstoot van alle fossiele brandstoffen die het maakt te compenseren. Het verleden zullen ze wellicht buiten beschouwing laten. Bovendien laat Shell het de klanten zelf betalen. Er waren zoveel klanten bereid om een cent extra te betalen aan de pomp, dat Shell behoorlijk moeite moet doen om de – door de klanten betaalde – anderhalf miljoen bomen te kunnen planten.

Laten we positief blijven. Nu de bestaande boomprojecten zijn uitverkocht moeten er wel nieuwe komen.  Dat is nog niet zo eenvoudig. Want juist in de gebieden die in het verleden zijn kaalgeslagen en verworden tot woestijn of andere onvruchtbare gebieden valt het niet mee om nieuwe boompjes te planten en te laten groeien. Een voorbeeld is het Great Green Wall project. Het idee om een 7600 kilometer lange corridor van bomen in de subsahara aan te brengen wordt al gedeeltelijk uitgevoerd (we schreven er al over op Difweb). Er komen steeds meer innovaties die woestijnen kunnen terugveranderen tot leefbare gebieden.

Als we 2.000.000.000.000 bomen planten (2 triljoen) zou de volledige CO2 uitstoot van de wereld worden gecompenseerd. Het kan een mooi kantelpunt zijn.

Een minuut voor twaalf: 2 triljoen bomen is eigenlijk best te doen


IJSKAP ANTARTICA, DE NIEUWE BEDREIGING

“Het kantelpunt” werd afgelopen zaterdag breed uitgemeten in het NRC. Het ging niet over corona. Ook daarmee zitten we op een kantelpunt maar dat dient echter hooguit als voorbeeld voor een groter probleem. Nature publiceerde vorige week een onderzoek over het sprongsgewijze smelten van de ijskap op Antartica. Eerder al kwamen er signalen over Groenland en de noordpool en ergens in de nabije toekomst ligt een kantelpunt. Daarna is de melt down onomkeerbaar en kunnen we alleen nog maar een plek zoeken waar we de voeten drooghouden. En na de klimaatverandering dreigt het afbreken van de biodiversiteit. De voedselketens die breken en de mensheid bedreigen.

Het is moeilijk om over klimaat en biodiversiteit te praten zonder te te verzanden in doem-praatjes. Als je naar de kaart kijkt van National Geographic zie je wat er van de wereld overblijft als de zeespiegel 65 meter stijgt. Valt eigenlijk best nog mee. Okay Nederland is geheel verdwenen net als Denemarken, Bangladesh en duizenden eilanden in Oceanië. Maar veel landen verliezen maar tien tot twintig procent. De gemiddelde temperatuur op de wereld wordt 27 graden in plaats van de 13 graden nu. Klinkt ook niet onaardig. Als je dan nog in aanmerking neemt dat een flink deel van de wereldbevolking uitsterft door honger veroorzaakt door de vernietiging van de biodiversiteit komt alles weer op zijn pootjes terecht.

Zou je denken?

Het is natuurlijk verdomd moeilijk voor politici – die denken in termijnen van vier jaar – om echt met de verre toekomst bezig te zijn. Het lukt niet eens om mensen mee te krijgen voor directe dreigingen zoals een pandemie. Dus waarom zou je je impopulair maken met een plan om een positief kantelpunt af te dwingen.

Ik blijf nog wel doorroepen dat we ook zelf een ander kantelpunt kunnen maken. Dat we de wereld binnen enkele jaren geheel anders moeten gaan inrichten om verdere klimaatverandering en afbraak van de biodiversiteit te voorkomen.  De verleiding is groot om te denken “na mij de zonvloed”. Om mijn bezittingen te verkopen en er ergens hoog en droog op los te leven. Het is een minuut voor twaalf maar dat is best nog wel een aantal jaren gerekend op de 200.000 jaar dat we als mens op deze aarde lopen.

Een minuut voor twaalf: laten we ons eigen kantelpunt maken


The end of Left and Right

The terms left and right in politics can now definitively be retired. The left has pretended to defend the rights of the working class for two centuries, concepts such as solidarity and social security are historically linked to the “left”. While the ‘right’ are associated with conservative free entrepreneurs who choose for their own wallet.

If it were only that simple. In my country, the left-wing democratic socialist party has demolished the welfare state in last few decades, while the even more left-wing Socialist Party prefers all refugee boats are pushed back into the Mediterranean. However, the largest (right-wing) government party is working on defending the rights of the ordinary people and has made the climate its most important spearhead.

Everywhere we see politicians who link their opinion to their electorate. This often happens with empty phrases, empty promises and sometimes even proven lies. But is Trump a right-wing politician? Or Erdogan with his people’s party? And can you really call Ortega from Nicaragua, Fidel and his brother, or even worse Kim Jong-Un, left wing politicians?

That is why I am in favor of a new categorization. Previously you had left, right and a colorless center. Now you only have the Socials and the Anti-Socials. That is a much accurate classification of the political spectrum and it runs through all political theory and practice.

The Socials are the politicians that operate according to the principle that all humans are equal and have the same rights. They choose to improve the situation for the one without harming others. The Anti-Socials are those politicians who appeal to the ego of man. Their own street, city, country first. In all their choices, for the environment, the refugees, pensions or whatever, they opt for the short term and vote what they think their anti-social cattle would want.

Since I made this distinction (Well, actually my wife did), life has become a lot easier. Brexit: made up by Anti-Socials who are now plunging their country into poverty. Trump: an Anti-Social self-enriching liar who is pushing the world towards the climate abyss (but America First!). And then Erdogan, Bolsonaro, Duterte, all anti-social dictators who are a threat to world history.

But are all voters of the Anti-Socials themselves also anti-social? I dare to dispute that. Fear plays the biggest role in the unprecedented uprising of the Anti-Socials; the fear of refugees and other strangers; the fear of having to pay for climate change; the fear of foreigners, socialists, economic crisis, war. The fear of a global world where we must live together with people we don’t know.

The Socials have a much more complicated message. Their time hasn’t come yet. The program items they introduce are a lot less concrete; we cannot continue with unbridled growth because it makes the difference between rich and poor even greater; we have to stop burning all our natural resources because the earth has reached its limits; that we are heading for wars because of dangerous idiots with their hand at the red button. At first it has to get a lot worse before we get enough support for their ideas.

In the meantime, we will continue to enjoy ourselves with the temporary burst of populism. They are there thanks to, in addition to a small percentage genuine Anti-Socials, protest voters and imbeciles. It will naturally stop in a few years when the supporters realize that power is corrupting and the Anti-Socials have no solutions for the real problems we are facing.

fonsburger@difwen.org


HELP AVAAZ FIGHT BACK MONSANTO

Ping, another payment through my paypal account to Avaaz.org. Not only to protest against one of the world’s most powerful companies, but also to protect the privacy of the activists fighting it. You all know the name Monsanto. Anyone with any sense of agriculture rejects their practices of genetically engineered agriculture. Hybrid seeds ensure that farmers in poor countries become dependent and even poorer. Their chemical agriculture destroys the biodiversity. Nevertheless, it is a rich and flourishing company that pays substantial dividends to its shareholders.

I had already contributed to Avaaz.org, an institute of activists campaigning against injustice via the internet. My first support was when Monsanto wanted to build a plant for genetically engineered seeds in Argentina. Later I contributed to the million dollars needed to start a lawsuit against their intention to file patents on seeds. Now Monsanto raises her arrows Avaaz itself and – worse – on all those hundreds of thousands of people who support the campaign against them. They sent a summons of 168 pages in which they “demand” that Avaaz hands over every private email, note, and file they have about Monsanto, including the names and email addresses of Avaazers who signed the Monsanto campaigns!

There are endless interesting alternatives for healthy agriculture. Monsanto knows that they have to realize their profits in the short term because there is no chance for a company like this to exist in the long run.

Anyway, they already know that I’m on that email list from Avaaz.org. They can send me a pardon for their practices. You can help stop this nonsense. Donations from 5 euros are welcome on this page

Ping daar gaat weer een bedragje van mijn paypal-account naar Avaaz.org. Dit keer niet alleen om een van de machtigste bedrijven van de wereld te bestrijden maar ook om de privacy van haar actievoerders te beschermen. Wie kent Monsanto niet? Iedereen met enig verstand van landbouw keurt hun model voor genetisch gemanipuleerde landbouw af. Hybride zaden maakt boeren in arme landen afhankelijk en nog armer. Hun chemische landbouw vernietigt de biodiversiteit. Desondanks is het een rijk en florerend bedrijf dat flinke dividenden uitkeert aan haar aandeelhouders.

Ik had al eens bijgedragen aan Avaaz.org, een instituut op het gebied van actievoeren via internet en in real life. De eerste keer was toen Monsanto een fabriek voor genetisch gemanipuleerde zaden wilde bouwen in Argentinie. Later om een miljoen bij elkaar te halen om een rechtszaak te beginnen tegen vastleggen van patenten op zaden. Nu heeft Monsanto Avaaz zelf op de korrel en – erger nog – al die honderdduizenden mensen die haar ondersteunen. Ze stuurden een dagvaarding van 168 pagina’s waarin ze “eisen” dat Avaaz elke privémail, elke notitie en elk dossier dat ze over Monsanto hebben aan hen moeten overdragen, inclusief de namen en e-mailadressen van Avaazers die de Monsanto-campagnes ondertekenden!
Er zijn eindeloos interessante alternatieven om gezonde landbouw te plegen. Monsanto weet dat ze hun winst op de korte termijn moeten realiseren omdat er op de lange termijn geen kans is voor een bedrijf als dit.
Anyway, ze weten alvast dat ik op die emaillijst sta van Avaaz.org. Kunnen ze me een spijtbetuiging sturen voor hun praktijken. Help ook mee. Je kunt doneren vanaf 4 euro op deze pagina


THIS FUNNY KINGDOM

The other day the event popped back in my mind. Summer of 1977. It was winter in Argentina and the beginning of the Dirty War. President Jorge Videla’s regime was more than a year old. I waited on the fourteenth floor of the Ministry of Marine and eventually I was ushered into the office of Admiral Massera, the political brain behind the coup. It wasn’t a real interview. I had to send my questions on paper and I received the answers in writing. I had held back my most critical questions so I could ask them once I was face to face with the man. It didn’t go well. Massera didn’t appreciate it that I asked questions about the disappearance of a professor the day before. Professor Bravo, member of the committee for Human Rights in Argentina was abducted in broad daylight. And he certainly wouldn’t say anything about the many other intellectuals and activists who disappeared. “That’s all communist propaganda. The fact that you know about this proves that we have freedom of the press in Argentina.”

That freedom of the press actually only applied to the Englishman Robert Cox whom I had spoken with the day before. At the time he was editor in chief of the Buenos Aires Herald, the only (English-language) newspaper that was still uncensored. All the critical Spanish-language newspapers had already been banned or—according to Cox—they censored themselves in fear of abduction.

Later, after the fall of the fascist regime, it was found that up to 5000 Agentineans were held, tortured and murdered at the Argentine Marine School of Engineering (ESMA), under Massera’s Marine Ministry. Only a few hundred survived. Admiral Massera was convicted and sentenced to life in prison.

Why did I suddenly remember this event?

A colleague of the former Argentine dictator Videla and his buddy, Admiral Massera, was in the Dutch news, for the umpteenth time: Jorge Zorreguieta, initially deputy minister of agriculture during the Argentinian dictatorship, but now father-in-law to our heir apparent to the throne. Queen Beatrix, aged 74 and therefore well past retirement age, does not want to give up the throne just yet. But it’s a matter of time.

Prime Minister Kok took a tough stance in 2002, when he banned Zorreguieta from the wedding of his daughter Máxima and our Crown Prince Willem-Alexander because of his Dirty War past. It’s unlikely that Kok’s successor Diederik Samsom will take the same tough stance. He has even stated that he would have no problem with Zorreguieta’s presence.

At the time I felt a little ambiguous about Zorreguieta’s forced absence at his daughter Máxima’s wedding. Is a wedding a government affair, and if so, why, for God’s sake? But Crown Prince Willem’s coronation definitely will be a government affair. By the way, it’s flabbergasting that a bragging Dutch-Argentinian pilot who claims to have conducted death flights has been in jail in Buenos Aires since 2009 without charge, while Zorreguieta was never even arrested. Even Videla (on the photo left, next to Zorreguieta) himself has said that Zorreguieta was present at the pre-coup meetings, as lobbyist for the meat and grain export tycoons, the wealthiest citizens of Argentina. Videla (who is serving two life sentences) now accuses these tycoons: “They claim innocence. First they told us to do what we had to do and now they lay all the blame on us.” However, attempts to charge them with the disappearance and murder of people in Zorreguieta’s department have so far had no results.

Máxima is definitely an asset to the Dutch royal family. She not only improves Prince Willem’s image—he can be a bit awkward—but she also provides a fresh approach to the monarchy, which was becoming more and more a useless antiquity. She is engaged in meaningful issues such as micro credit for developing countries. She swims laps around the canals to raise money for AIDS and on top of all that, she’s a beautiful woman. My wife Jacqui met her once. She’s down-to-earth, humble and very friendly. All qualities the Dutch value.

But what are we going to do about that old man who insists on sitting in the front row at the coronation? Now that we really can’t ignore the suspicion that he was partly responsible for the disappearance and murder of 30,000 people less than 35 years ago?

I already had little faith in Samsom’s wishy-washiness but this is really going too far. How hard is it to stand our ground? Would Prime Minister Rutte have walked out? I suppose it’s a waste of energy to get worked up about it in a country where an abductor, robber, blackmailer and possibly murderer is coddled daily in the media.

Massera after my interview, photographed by Wim Renes


What men really want!

Many women claim that men only want that one and only thing. They don’t disapprove of the fact that men do indeed want that particular thing and think about it a great deal. Rather they’re making a statement about the hopelessly primitive condition of male sexuality.

Some day’s men don’t think about anything else. Round breasts, moist lips, nice asses, great legs, sensual gestures, exciting clothes and sexy shoes, kissing, feeling, flirting, having sex, sucking, licking and more. Glorious male simplicity! That’s why the statement “men only think about one thing” comes closer to the truth than the statement “men only want one thing.”

But women are also often preoccupied with the subject for days on end. Love, eroticism and sex are also the main theme in a woman’s thoughts and actions. The evidence can be seen all around us. All that sex and love in movies, clips, soaps, glossies, on billboards, in songs and art is definitely not only meant for men.

The difference in complexity is easiest illustrated by examining the male and female orgasm. I have never met a woman who came as quickly as I do, or one who was over her arousal as fast. In that regard, there is an important difference between female and male sexuality, in general, and between male and female orgasm, in particular. This important difference, which causes most of the battle between men and women, is, however, not a biological but a sociological factor.

In practical terms, women need a longer running start to reach a climax; they enjoy it longer

and come down more slowly. Men shoot up like a rocket and throw themselves from the highest peak into the abyss, end of story.

Orgasm is less important to women than for men—at least, that is general wisdom. But would that still be the case if men were to study the female orgasm more closely? What if men actually knew how to get a woman faster and higher up the ladder of sexual arousal? In short, women find orgasms less important because they know a lot of men can’t get them there.

On the other hand, the majority of women are incapable of properly exploring the male body. Many women limit themselves to that one erogenous zone dangling like a wobbly storefront sign between a man’s legs. It is generally assumed that after puberty a man’s erotic feelings concentrate only in that one spot. In that regard, men have hardly made any progress despite the sexual revolution. I have as many erogenous zones as the average woman, and I’m no exception. However, those zones have to be discovered, cherished and exploited.

Of course, it is true that in general simply having sex satisfies men more than it does women. Modern society has developed sufficient phenomena to meet that need. Porn, whores and other commercial services only confirm the image of man’s simple sexuality. But one cannot conclude, therefore, that men only want one thing. In the last analysis, men and women alike want only one thing: ultimate intimacy, maximum trust. And the deed is sometimes part of the deal.


5 Woman Theory

Remedy for divorced men: The Five-Woman Theory

(One of the footnotes from the book)

Theo is a friend of mine. He became an expert in divorce when his wife  left him for his best friend. Theo went through all the phases related to divorce. It begins with sadness about the breakup, then follows loneliness because your partner is no longer around, then anger because of everything he/she has done to you, then relief that you no longer have that  hassle, and finally the increasing horniness due to abstinence. Theo realized the best thing he could do was find a woman to help him deal with those feelings, but he didn’t want to start a new relationship. Very few women are a spontaneous fit. Love at first sight never means you instantly find the ideal partner. Being in love, however, prevents  you from realizing this truth. A new partner offers the opportunity to change enough so that you’re a sufficient match. Being in love accelerates the process, just as loneliness can, or horniness. Theo came up with the Five-Woman Theory. One to love. One to hold. One for the kids. One for your dick. And one to talk to about it all. He never did tell me how the theory worked in practice.“Figure it out for yourself,” he said.

“I’ll write a book about it,” I said later.

“That’s impossible,” he claimed.

After careful analysis of my long-term relationships, I came to the conclusion that in most women, one can distinguish the following

traits:

1.  The Caring Woman. She caters to men’s infinite laziness. Women may want to be lazy, but historically they have never had the

chance. Women took care of the household, cared for the children and worked in the fields. Men drank, gambled and were cared for. And still men love this caring to more or lesser degree, no matter how free and independent they believe they are. Of course, modern men will not admit it; they don’t begrudge women a different role. They have no problem with women having careers, away 72 from the children and household concerns. So these men become stay-at-home dads; they perfect their cooking and other household skills. But that doesn’t mean that deep in their hearts they would rather admit their laziness and let all those petty bourgeois trivialities take their course.

2.  The Listening Woman. Conversations with women have an added tension, especially when the topic is intimate. Men among themselves can only talk so long about sex and love. Other, less personaltopics are sometimes still good for an evening of debate or discussion. But when a man wants to talk about himself, his love life, and the rest of his existence, a woman is the essential conversation partner. Not only are women better at pretending to listen, they also allow men to show their vulnerable side. And since there is no competition and men don’t need to be machos, the Listening Woman is an absolute necessity for every man.

3.  The Mothering Woman. Most men, like me, love children. Men even love babies if they take the time and if the mothers give them a chance. More often than not, however, they can’t break the symbiosis between mother and child until their child can say “Daddy.” I’m aware of theories that argue that men are attracted to women with wide hips, because they can bear children more easily—a wide pelvis for an easy birth. But we won’t serve up that kind of  hot air. Men want children, and—more so than women—they realize it takes two to have children. Not because he can’t be father and mother at once, but because he feels that it is unnatural. Whether he wants to make his first child or already has a few running around, or is already divorced and has to share his offspring according to a child-custody agreement, he needs a mother for his children.

4.  The Unattainable Woman. Falling in love is an impossible part of the soul. If a man has never been in love, he hasn’t lived yet. Men are and always will be wonderfully immature when it comes to love. Women lose the need to search for the knight in shining armor or the unattainable man much earlier. They often grow up after one or two heartbreaks and are better capable of playing the unattainable woman themselves.

5.  The Sex Woman. She is both simple and complicated. A man wants sex mainly for confirmation. Globally speaking, though, women

feel the same way. Either way, sex remains a wonderful, essential and primal event. Is there a sixth woman? Or a seventh? The Trophy Woman? The Hobby Woman? The Co-worker Woman? It all depends on how you categorize your needs, but we scientists must draw the line somewhere. One thing is clear: it is hard to find all the traits mentioned above in a single woman, if you’re looking for a life partner. Sometimes you find a Sex Woman in whom, with much imagination, you can also discern a Mothering Woman, but one you really would not want as the mother of your children. Sometimes you fall in love at first sight with the Unattainable Woman, only to discover that an intimate conversation with her is impossible. All the traits are present in every woman, in varying degrees. But it takes endless patience, love and above all time to bring them to the forefront.

So look for five women. One for each trait. Visit the woman who fits your mood of the moment. Give none preferential treatment and be open and honest about the others. Counter their need for competition and give them the feeling it is not their fault you cannot decide. Look for women who can handle it. Slowly but surely the urge for revenge begins to wane. Your feelings return to normal and you regain the energy to truly love. You may end up in a long-term relationship with any of the five women, or even with a sixth. Guaranteed success. Take it from Dr. Al.


Hallo daar!