Fons Burger

Fons Burger (Zandvoort 1952) is journalist, uitgever, schrijver, muzikant en ondernemer. Begon zijn carrière bij de Zandvoortse Koerant een links dorpskrant op wiens persen in de oorlog illegaal het Parool werd gedrukt. In zijn woonplaats startte hij onder meer een actiecentrum voor het milieu, een wereldwinkel en een Sleep Inn.

In 1973 bouwde hij het verenigingsblad Twintig van de VVDM om tot een actiekrant die de vorm kreeg van een sensatieachtige tabloid. Samen met Derk Sauer vormde hij als burgerjournalist de luis in de pels van de legermacht die in die jaren werd geconfronteerd met toenemende vermaatschappelijking.

In 1975 trad hij toe tot het Lockheed team dat voor Nieuwe Revu de belangrijkste onthullingen over deze smeergeldaffaire naar buiten bracht. In het team zaten ook onder meer Wim Klinkenberg, Geert Jan Laan, Rien Robijns en Willem Oltmans. Als onderzoeksjournalist werkte hij jarenlang aan verhalen over de achtergronden van rijke industriële families in Nederland, de schandalen rond de oliecrisis. Een andere specialisatie was de Derde Wereld en het verslaan van oorlogsconflicten. Door zijn contacten met verzetsbewegingen in met name Midden en Zuid Amerika schreef hij veel inside-verhalen over de gevoerde guerrillaoorlogen.

Burger maakte een dertigtal documentaires en televisieprogramma’s met de productiemaatschappij Tilt Film waarvan hij mede-eigenaar was samen met o.a. Bob Visser. De films werden uitgezonden door de Vara, VPRO, VOO en de BBC.

In 1981 werd hij benoemd tot hoofdredacteur van Nieuwe Revu. Gedurende zijn aanstelling werd hij vier keer ontslagen wegens zijn weigering zich aan te passen aan de mores van uitgeverij VNU, zijn adverteerders en de leesmaphouders. Uiteindelijk trad hij zelf terug omdat hij zich liever toelegde op de verslaggeverij en zijn reizen naar Zuid Amerika. Tijdens zijn bewind werd Nieuwe Revu omgeturnd van ‘blote billenblad’ naar een populistisch tijdschrift waarin nieuws, sport, rock and roll en achtergronden de belangrijkste segmenten waren. In de jaren erna raakte hij steeds verder betrokken in de oorlog in El Salvador. Hij zamelde onder meer geld in om wapens te kopen voor het verzet, hetgeen tot grote publieke verontwaardiging leidde tot in het parlement toe.

In 1985 maakte hij een switch in zijn carrière en begon een band met de toepasselijke naam ‘No News’. Met zijn muzikale alter ego Alphons Riesthuis speelde hij door het hele land in kleine zalen en theatercafés. Later bleven zij over als duo onder de naam The Fonzes. Burger schreef een gedeelte van het repertoire zelf maar coverde ook muzikanten als Tom Waits, Randy Newman and Nina Simone.

In 1987 startte hij met zijn laatste spaargeld het muziekcafé Rotown dat binnen korte tijd internationale faam verdiende als kleinschalig podium voor popmuziek. Een jaar later richtte hij ook het nachtelijke uitgaanscentrum Nighttown op een van de eerste clubs die (samen met de Roxy in Amsterdam) de Housemuziek in Nederland bracht en Rotterdam een grootstedelijk poppodium teruggaf na het faillissement van het jongerencentrum Arena. Hoewel er eerst op grote schaal en vanuit het hele land protesten kwamen tegen deze ‘vercommercialisering van het jongerenwerk’ werd Nighttown uiteindelijk door vriend en vijand omarmd en een eclatant succes. Als ontwikkelaar mocht Burger vervolgens voor de gemeente diverse andere projecten in de culturele sector ontwikkelen en werd hij huisbaas van meer dan tien Rotterdamse kunstinstellingen, diverse cafe, restaurants en podia.

In 1995 stopte hij met deze activiteiten en wierp zich op het vaderschap. Hij werkte nog een seizoen als acteur en speelde 34 voorstellingen in de musical Klein Duimpje van Chiem van Houweningen en Louis Lemaire.

In 1998 begon Burger met Quest Independent een van de eerste platformorganisaties op het internet dat zich richtte op het uitwisselen van ideeën, kennis en ervaring op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. De stichting was gekoppeld aan een post doctorale opleiding journalistiek waarvan Burger directeur en hoofdredacteur was. Nadat in 2001 het geloof in internet een flinke deuk opliep moest Quest Independent haar activiteiten staken.

Samen met zijn nieuwe levenspartner Jacqui van der Sande richtte Burger het bedrijf Brighter World op dat zich toelegde op uitgave van bladen, websites, boeken en het organiseren van campagnes en evenementen voor non-profitorganisaties en goede doelen. Reclamecampagnes voor duurzame producten als bijvoorbeeld de Oke sinaasappel maar ook uitgave van het populistische tijdschrift Strand wat ingewikkelde maatschappelijke problemen begrijpelijk maakt voor het brede publiek. Ook het cross mediaproject Goodies kwam uit de koker van Brighter World. Een tijdschrift, een website en een televisieprogramma dat op een hippe manier duurzaamheid onder de mensen probeerde te brengen.

Fons Burger publiceerde in 2002 zijn eerste debuutroman ‘Vrouwen’ een satirisch zelfhulpboek voor gescheiden mannen of vrouwen. Enkele jaren later verscheen de thriller ‘Martelaren van Lot’ een romance tussen een elitaire fotograaf en een vrijheidsstrijdster die zich met terrorisme inlaat.

In 2008 verscheen het boekje ’52 simpele manieren om de wereld te veranderen’ van de hand van Burger en zijn vrouw Jacqui. In 2009 en 2010 volgde nog drie boekjes in deze reeks.