Spijt, berouw, excuses, schei eens uit Femke Halsema

Ik heb geen spijt van het slavernijverleden. Noch berouw. En ik ga er ook mijn excuses niet voor aanbieden. Ik had een moeder die altijd wilde dat ik mijn excuus aanbood, ook als ik iets niet gedaan had of onterecht vond. Dat weigerde ik ook en kon dan rekenen op de matteklopper. Ik ga ook mijn berouw niet tonen over de holocaust, de Armeense genocide, de politionele acties in Indonesië. Allemaal verschrikkelijk maar ik was er niet bij en als ik dat wel was had ik me er (hopelijk) tegen verzet.

 

Ik heb wel berouw over alle cacao en chocolade die ik heb geconsumeerd die niet slaafvrij was. En alle niet-biologische katoen die ik heb gebruikt, geoogst door katoenarbeiders die over de kling zijn gejaagd op de katoenvelden en veel te jong tengevolge van de pesticiden zijn overleden. Over de T-shirts die ik vroeger te goedkoop kocht, die door kinderhandjes in sweatshops in elkaar zijn genaaid voor een dagloon van 50 dollarcent. Over het feit dat ik nog steeds vlees eet, terwijl er mensen worden afgebeuld in Afrikaanse landen om op grote plantages voer te produceren voor onze varkens. Over de palmolie die nog steeds in zoveel producten zit verstopt die ik eet, terwijl de arbeiders in de Congo op de plantages als slaven worden behandeld. Over al de houten meubels die ik heb gekocht zonder na te denken over de arbeidsomstandigheden van de arbeiders die de bomen rooien.

 

Ik heb spijt dat ik ooit wel eens gestemd heb. Wel op een linkse partij, maar die zijn evengoed medeverantwoordelijk voor alle (semi)slavernij waaraan we ons nog steeds schuldig maken door voor veel te weinig geld, grondstoffen, halfproducten en producten te kopen waar mensen onder mensonterende omstandigheden en een fooi voor krom hebben gelegen. Door te bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Door mee te werken aan handelsverdragen en subsidiesystemen die deze gruwelijke ongelijkheid in stand houden. Door multinationals hun gang te laten gaan met deze praktijken.

 

Nee, laten ze in Amsterdam maar lekker blijven discussiëren over of ze spijt hebben, misschien ook wel berouw, om vervolgens te kijken of we misschien ook wel excuses moeten aanbieden. “Die moeten dan wel betekenis krijgen,” meldt de burgermeester van 020.

Nou Femke Halsema, als u denkt dat dit soort hoofdbuigingen helpt om het huidige racisme uit te bannen en dat in de toekomst uw politie mijn zwarte kleinzoon niet meer een knie in zijn nek zet terwijl mijn blonde zoon gewoon door mag rijden, moet u maar diep buigen. In mijn opinie kunnen we beter het slavernijheden oplossen en racisme op een minder theoretische manier bestrijden.

 

 

Een minuut voor twaalf: slavernij begint bij jezelf

Bomen uitverkocht dankzij Shell, Microsoft en Easyjet

Goed nieuws voor de planeet. Alle boomplant-projecten zijn uitverkocht. Misschien zijn er links of rechts nog wat kleine bosjes in aanplant te koop, maar de markt is overdonderd door grote bedrijven. Ik werd vandaag door iemand die in die wereld zit op deze bijzondere ontwikkeling gewezen: grote bedrijven hebben de laatste jaren de weg gevonden naar het planten van bomen om CO2 tegen te gaan. Natuurlijk ook om emissie-rechten op te kopen en goede sier te maken, maar dat terzijde.

 

Microsoft gaat nog het verst. Ze gaan behalve hun huidige uitstoot ook de CO2 die ze in hun hele geschiedenis de lucht in hebben gespoten compenseren.

 

Easyjet is vorig jaar begonnen met het compenseren van de CO2 uitstoot, zonder de klant daarvoor te laten betalen. Hun klantwaardering steeg in een dag 8% (normaal jaren werk voor een marketing-afdeling).

Shell heeft miljarden bomen nodig om de uitstoot van alle fossiele brandstoffen die het maakt te compenseren. Het verleden zullen ze wellicht buiten beschouwing laten. Bovendien laat Shell het de klanten zelf betalen. Er waren zoveel klanten bereid om een cent extra te betalen aan de pomp, dat Shell behoorlijk moeite moet doen om de – door de klanten betaalde – anderhalf miljoen bomen te kunnen planten.

 

Laten we positief blijven. Nu de bestaande boomprojecten zijn uitverkocht moeten er wel nieuwe komen.  Dat is nog niet zo eenvoudig. Want juist in de gebieden die in het verleden zijn kaalgeslagen en verworden tot woestijn of andere onvruchtbare gebieden valt het niet mee om nieuwe boompjes te planten en te laten groeien. Een voorbeeld is het Great Green Wall project. Het idee om een 7600 kilometer lange corridor van bomen in de subsahara aan te brengen wordt al gedeeltelijk uitgevoerd (we schreven er al over op Difweb). Er komen steeds meer innovaties die woestijnen kunnen terugveranderen tot leefbare gebieden.

 

Als we 2.000.000.000.000 bomen planten (2 triljoen) zou de volledige CO2 uitstoot van de wereld worden gecompenseerd. Het kan een mooi kantelpunt zijn.

 

 

Een minuut voor twaalf: 2 triljoen bomen is eigenlijk best te doen

 

 

 

IJSKAP ANTARTICA, DE NIEUWE BEDREIGING

“Het kantelpunt” werd afgelopen zaterdag breed uitgemeten in het NRC. Het ging niet over corona. Ook daarmee zitten we op een kantelpunt maar dat dient echter hooguit als voorbeeld voor een groter probleem. Nature publiceerde vorige week een onderzoek over het sprongsgewijze smelten van de ijskap op Antartica. Eerder al kwamen er signalen over Groenland en de noordpool en ergens in de nabije toekomst ligt een kantelpunt. Daarna is de melt down onomkeerbaar en kunnen we alleen nog maar een plek zoeken waar we de voeten drooghouden. En na de klimaatverandering dreigt het afbreken van de biodiversiteit. De voedselketens die breken en de mensheid bedreigen.

 

Het is moeilijk om over klimaat en biodiversiteit te praten zonder te te verzanden in doem-praatjes. Als je naar de kaart kijkt van National Geographic zie je wat er van de wereld overblijft als de zeespiegel 65 meter stijgt. Valt eigenlijk best nog mee. Okay Nederland is geheel verdwenen net als Denemarken, Bangladesh en duizenden eilanden in Oceanië. Maar veel landen verliezen maar tien tot twintig procent. De gemiddelde temperatuur op de wereld wordt 27 graden in plaats van de 13 graden nu. Klinkt ook niet onaardig. Als je dan nog in aanmerking neemt dat een flink deel van de wereldbevolking uitsterft door honger veroorzaakt door de vernietiging van de biodiversiteit komt alles weer op zijn pootjes terecht.

Zou je denken?

 

Het is natuurlijk verdomd moeilijk voor politici – die denken in termijnen van vier jaar – om echt met de verre toekomst bezig te zijn. Het lukt niet eens om mensen mee te krijgen voor directe dreigingen zoals een pandemie. Dus waarom zou je je impopulair maken met een plan om een positief kantelpunt af te dwingen.

 

Ik blijf nog wel doorroepen dat we ook zelf een ander kantelpunt kunnen maken. Dat we de wereld binnen enkele jaren geheel anders moeten gaan inrichten om verdere klimaatverandering en afbraak van de biodiversiteit te voorkomen.  De verleiding is groot om te denken “na mij de zonvloed”. Om mijn bezittingen te verkopen en er ergens hoog en droog op los te leven. Het is een minuut voor twaalf maar dat is best nog wel een aantal jaren gerekend op de 200.000 jaar dat we als mens op deze aarde lopen.

 

 

Een minuut voor twaalf: laten we ons eigen kantelpunt maken